Geceleri rüzgarın çölü süpürdüğü, sabah her şeyin farklı göründüğü söylenir. Sadece çölü iyi tanıyanlar kendilerini nasıl bulacaklarını bilirler, diğerleri ise kumdan bir olasılıklar dalgasının ortasında gezinip durur.
Şehir artık arkamızda, kilometrelerce alana yayılan teknolojik katedralin dağınık ışıkları, çöle uzanan yolu aydınlatacak şekilde yavaş yavaş bir çizgiye dönüşüyor. Şimdiye kadar, sadece karanlık ve geceyle çevriliydi etrafımız.
Önümüzdeki yol zar zor seçiliyor: çizgiler bulanık, yol jantlara ve gövdeye adeta toz gibi değen kum katmanları altında uzanıyor.
Katran karası asfalttan ve geçtiğimiz yollardan ayrılma vakti. Alternatif bir dünyanın koreografilerini andıran, karanlığın elli tonundan oluşan kum tepeleri ve çalılarla çevrili farklı bir rotada ilerlemek için sağa dönüyoruz. Yol bitene kadar gecenin ve çölün kalbine doğru yaklaşık bir kilometre yol alıyoruz. Artık önümüzde bir şey yok: dünya etrafımızda bizi sarmalıyor.
