Sürücüler ve kayakçılar aynı dili konuşur. Semantik ya da fiziksel olarak, karşılaşmaları yakın olan yokuşu karşılama şekilleri birbirinden farklı değildir. Gülümseyerek, yokuşun hareketini taklit ederken: sonuçta kayaklar ve motor, yaşamanın heyecanını artırmak için hıza erişmenin yalnızca farklı yollarıdır.
Sürücü ve kayakçı konuşmayı durdurur ve yalnızca havanın sessizliği manzarayı doldurur. Bir savaş veya iltifat öncesi sessizlik gibi. Yüksek güneş altında bir düello.
Şimdi beni yan tarafa kadar takip edin, Giorgio Rocca’nın kayak botlarını bağlamasına ve sürücünün arabada emniyet kemerini takmasına izin verelim. Beni bir kar aracının beklediği yan tarafa kadar takip edin: hareketin kalbinin dansına tanıklık etmek üzeresiniz.
Motor kükrer, Rocca kaskını kapatır: sıkı tutun ve benim sesimi unutun.
Kayakçının tetikçisi yerçekimidir, Levante’ninki ise 580 beygir gücündeki bir V8 motordur. Ancak enerjiyi kullanma ve güzelliği ortaya çıkarma şekilleri aynı şeylerden yapılmıştır: doğru yörünge, ataleti terbiye eden ve bir şeylerin seyrini değiştiren kuvvetlerin mükemmelliği. Başlangıç çizgisinden sonra, vadi zemini artan bir hızla size doğru hareket ediyor gibi görünür, ancak bu sırada Rocca hızını ve Levante motor devrini artırır, siz de saçınızı okşayan meltemin rüzgara, o rüzgarın da bir kar fırtınasına dönüştüğünü hissedersiniz. Manzara o kadar beyaz ve gökyüzü o kadar açıktır ki dünyanın eğikliğini görebilirsiniz.
İnsan ve araba yan yana dağdan aşağı iner, adeta karda yazılmış bir şiir gibi; birbirleriyle konuşan, birbirlerini taklit eden ve baştan çıkaran bağlar ve direksiyon, kuadriseps ve valfler, yaşam ve teknoloji üzerine olan bir şiir gibi. Siz de o şiirin tam ortasında yer alırsınız, hayatta bir kez olan bir gösteriye tanıklık ederek tarihe geçecek olan bir kaşif gibi: kardaki insan ve bir insan gibi davranabilen bir araba; kan ve benzinden, etten ve demirden, havalandırma delikleri ve nefesten yapılmış gayrimeşru tanrılar arasındaki bir diyalog. Kar aracı her defasında gökyüzünde patlayan kristal fişeklerini kovalar ve hissettiğiniz denge kusursuz hareketlerin eşzamanlılığından kaynaklanır.
Her şey bir dakikadan kısa sürer, fakat kusursuzluk doğadan gelir sözünü kim söylemişse haklıdır: bu çok yoğundur ve insanoğlu bu denli güce uzun süre dayanamaz. Bunu ne bir Dünya Şampiyonu ne de gözleriniz bu denli güzellikle doluyken siz yapabilirsiniz. Bunu bir araba yapabilir, ancak insansız bir araba atmayan bir kalbe benzer.
Kar aracından indiğinizde, arkanıza döner ve yolculuğunuzun başladığı yere bakarsınız. Henüz yazdığınız şiiri okursunuz, tamamlandığını hissedersiniz.
