To było 1 grudnia 1914 roku w Bolonii, kiedy bracia Maserati założyli markę sygnowaną swoim nazwiskiem. Markę, która zaznaczyła się na kartach historii motoryzacji. Początkowo przedsiębiorstwo Maserati było warsztatem, działającym w Bolonii, przy ulicy nr 1 Via Pepoli. Bracia Maserati zaczęli pracować nad własnymi projektami samochodów  niedługo po wybuchu pierwszej wojny światowej. W latach dwudziestych i trzydziestych warsztat Maserati nadal wystawiał na sprzedaż samochody wyścigowe na całym świecie, ale także modele przeznaczone do codziennej jazdy, które cechowały się wyjątkową elegancją, jednocześnie posiadając sportowe osiągi aut przeznaczonych na tory. W 1937 r., kiedy rodzina Orsi przejęła kierownictwo, Maserati przeniesiono z pierwotnej siedziby w Bolonii do Modeny w Viale Ciro Menotti. To tam niektóre z najważniejszych sportowych samochodów marki były projektowane i są budowane po dzień dzisiejszy.

Gdy wojna się skończyła, Alfieri postanowił odzyskać swoje marzenie i skierować je na właściwe tory. W Bolonii, dzielnicy Pontevecchio, pod adresem 179, Frazione Alemanni, znalazł opuszczoną fabrykę gąsiorów do wina. Nowe pomieszczenia były wystarczająco duże, aby bracia Maserati mogli tam mieszkać razem z rodzinami. Dlatego też w tym momencie firma nabyła nazwę Officine Alfieri Maserati SA. Podczas gdy w Europie toczyły się wojny, Alfieri Maserati otworzył w Mediolanie fabrykę świec zapłonowych pod nazwą Fabbrica Candele Maserati, która w 1919 roku również została przeniesiona do Bolonii.

Historia Maserati rozpoczęła się, gdy Włochy były jeszcze monarchią. Pracownik kolei Rodolfo Maserati miał z żoną Caroliną Losi siedmioro dziećmi. Rodolfo był w pewnym sensie człowiekiem przyszłości, i to po nim bracia Maserati odziedziczyli swoją pasję do szybkości. W roku 1894, kiedy to urodził się Ettore, najstarszy z rodzeństwa Maserati, Carlo urodzony w 1881, zaczynał już karierę.

Najstarszy z synów -  Carlo Maserati, zaprojektował swój pierwszy silnik z pojedynczym cylindrem w wieku 17 lat i nie minął rok, a został zatrudniony przez Fiata jako pilot testowy. Kiedy przebywał w Turynie, w wolnym czasie projektował nowe silniki jednocylindrowe. Moment, w którym zamontował go do drewnianego podwozia samochodu, można chyba uznać za powstanie pierwszego Maserati.

W 1903 roku Carlo Maserati opuścił Fiata i został zatrudniony przez Isottę Fraschini jako pilot i asystent w ośrodku testowym. Podczas tego okresu, ściągnął do pracy brata – Alfieriego – który miał wtedy zaledwie 16 lat. Kiedy Carlo opuszczał Isottę w 1908 roku, Alfieri nie odszedł wraz z bratem. W tym samym roku wystartował w Gran Prix des Voiturette w Dieppe w samochodzie Isotta Fraschini o numerze 41. Przyjechał na metę czternasty, ale jako pierwszy wśród czterocylindrowców.

W 1909 roku Carlo Maserati założył własną firmę. Oczywiście nie stracił swojej pasji do samochodów, ale celem nowej działalności było zaprojektowanie i wyprodukowanie lepszego samolotu. Carlo natychmiast zaczął pracować nad tym projektem, ale w 1910 r. choroba płuc zakończyła jego życie i marzenia. Strata była druzgocąca dla jego braci, jednak Carlo pozostał przykładem, który nigdy nie został zapomniany. Po śmierci Carlo, odpowiedzialność spoczęła na barkach Alfieriego.

1 grudnia 1913 r. Alfieri przeprowadził się do Bolonii, gdzie założył centrum serwisowe Isotta Fraschini. Ale wkrótce, idąc śladami Carlo, zdecydował się przejść na swoje, angażując braci w nowy biznes. W wyniku tej decyzji powstało "Società Anonima Officine Alfieri Maserati", czyli garaż samochodowy z dołączonym warsztatem pod nr. 1 via de 'Pepoli. Pięć miesięcy później we Włoszech wybuchła wojna, a Alfieri i Ettore zostali powołani do służby wojskowej.

Kiedy wojna się zakończyła, Alfieri starał się powrócić do swojej działalność. W lipcu 1914 roku założył warsztat i przeniósł tam produkcję świec zapłonowych, którą rozpoczął w Mediolanie, jeszcze podczas wojny. Znak zawieszony nad witryną głosił wreszcie, że to tutaj działa "Officine Alfieri Maserati SA".

Kiedy Włochy dołączyły do wojny, bracia Maserati zostali powołani do wojska, jednak znajdowali się daleko od linii frontu. Wojnę spędzili projektując i wytwarzając specjalne świece zapłonowe dla silników lotniczych, dzięki czemu armia skorzystała z ich wiedzy technicznej.

W samolotach SVA zastosowano świece zapłonowe z izolacją z miki opatentowane przez Alfieriego. 9 sierpnia 1918 roku poeta Gabriele d'Annunzio leciał jednym z tych samolotów, podczas słynnego ataku na Wiedeń. Był to czyn, który w znaczący sposób przyczynił się do powstania legendy.

Alfieri, Ernesto i Ettore pracowali intensywnie nad stworzeniem pierwszego Maserati. Inny ich brat, Mario, który był artystą i nie znał się na motoryzacji, zajął się zaprojektowaniem logo.  Postanowił wykorzystać jeden z najbardziej charakterystycznych symboli Bolonii: trójząb z figury Neptuna na Piazza Maggiore, symbol siły i wigoru. Czerwony i niebieski – kolory które do dziś pozostają barwami Maserati – zostały zaczerpnięte z chorągwi miasta.

Po całkowitej przebudowie silnika Alfieri wygrał wyścig Susa-Moncenisio w Diatto przy niezwykłej średniej prędkości 69 km/h. Współpracując z Ernesto, powtórzył ten wyczyn wkrótce potem w wyścigu Aosta-Gran San Bernardo.

Alfieri Maserati wrócił do wyścigów w 1920 roku, najpierw w modelu SCAT, a następnie w czterocylindrowym Nesseldorfie. Wyniki nie były wyjątkowe, ale sprawiły, że stał się bardziej zmotywowany, żeby zacząć pracę nad pierwszym prawdziwym Maserati.

W roku 1932 Alfieri zmarł w czasie operacji w wieku zaledwie 44 lat. Po poważnym wypadku w 1927 roku jego jedyna pozostała nerka od dłuższego czasu słabła i aby ją ocalić, lekarze musieli spróbować skomplikowanej operacji, ale niestety bezskutecznie. Bolonia stanęła w martwym punkcie. W procesji pogrzebowej znaleźli się najważniejsi kierowcy tamtych czasów, od Nuvolari i Nazzaro do Minoia, Borzacchini, Campari i Marquis de Sterlich. Ogromna strata była powszechnie odczuwalna, ale przede wszystkim cierpiała rodzina Maserati i firma. Bindo Maserati opuścił Isotta Fraschini, aby powrócić do swoich braci, którzy mianowali go prezesem firmy. Młody, ale utalentowany Ernesto zajął się techniczną stroną pracy. Nowy Tipo V5 okazał się sukcesem, a marka nadal prosperowała dobrze pomimo trudnej koniunktury.

W 1933 roku do Maserati przybył Tazio Nuvolari. Po opuszczeniu Enzo Ferrari, który nie chciał go traktować jako równego partnera, legendarny kierowca zdecydował się brać udział w wyścigach jeżdżąc Maserati 8CM. Prowadząc ten model wygrał GP Belgii, Puchar Ciano, Nice GP i Turystyczne Trofeum. Ten samochód był ewolucją poprzedniego 8C, z zawieszeniem przeprojektowanym przez Ernesta Maseratiego. Dzięki sugestiom kierowcy, przednia część podwozia była bardziej sztywna. Pracowali razem aż do 1934 roku, chociaż Tazio nigdy nie był członkiem oficjalnego zespołu. Kupił samochód i kontynuował wyścig jako prywatny kierowca, a Ernesto dostarczał pomoc techniczną.

Maserati był pod silnym naciskiem ze strony nowych niemieckich producentów, Mercedesa i Auto Union, silnie popieranych przez rząd Trzeciej Rzeszy. Ernesto, Ettore i Bindo zrozumieli, że kraj potrzebuje zdecydowanej zmiany kierunku: z tego powodu z zadowoleniem przyjęli współpracę słynnego włoskiego przedsiębiorcy Adolfo Orsi. W 1937 Ernesto, Ettore i Bindo sprzedali mu całą firmę. Jednakże wciąż zajmowali różne role w dwóch oddzielnych firmach, które powstały dzięki tej kooperacji.

Pierwszy produkt z okresu Orsi-Maserati miał swoją premierę w marcu 1938 roku. Był to ośmiocylindrowy model 8CTF. Maserati zadebiutował w swoim modelu 8CTF  w 1939 roku, zmieniając nazwę na "Boyle's special". Maserati był pierwszym włoskim producentem, który wygrał ten prestiżowy tytuł i udało mu się powtórzyć ten wyczyn rok później.

Po wybuchu II wojny światowej Maserati wyjechali z Bolonii do Modeny. Jednak w okresie wojny musieli zrezygnować z produkcji samochodów wyścigowych i skoncentrować się na produkcji świec zapłonowych i innych elementów istotnych dla działań wojennych. W tym okresie Maserati Spark Plug and Batteries nadal dostarczał Maserati Auto akumulatory potrzebne do produkcji elektrycznych pojazdów produkowanych w latach 1940-1945.

Na początku marca 1946 stworzony został prototyp tego, co można uznać za pierwszy GranTurismo, tj. pierwszy Maserati przeznaczony do codziennego użytku, a nie do wyścigów. Został zaprezentowany podczas Geneva Car Show. Po prostu ochrzczony "A6" - A na cześć Alfieri i 6 oznaczający liczbę cylindrów. Projekt i oryginalność zostały natychmiast docenione przez publiczność i produkcja rozpoczęła się na poważnie. W 1948 r. Podczas Turin Motor Show Maserati wystawił pierwszy model A6 1500, za którego niesamowitą stylistykę odpowiedzialny był znany projektant Pininfarina.

Zwycięstwo Maserati podczas Grand Prix w Nicei w 1946 roku zbiegło się z zakończeniem II Wojny Światowej. Świat znów pracował. Ernesto, Ettore i Bindo Maserati opuścili firmę i wrócili do Bolonii. Otworzyli nową firmę, Osca, w której poświęcili się wyłącznie projektowaniu, rozwojowi i budowie samochodów wyścigowych.

1950 r. oznaczał początek tego, co cztery lata później stało się Formułą 1.  Maserati był tam od pierwszego wyścigu, jednak biorąc pod uwagę zasady z tego okresu, ich samochody nadal były klasyfikowane jako F2.

Juan Manuel Fangio wygrał zarówno argentyńskie, jak i belgijskie wyścigi Grand Prix w 1954 roku. Po tym, argentyński kierowca ścigający się dla Mercedesa wrócił do Stuttgartu. Później jeździł dla Ferrari, ale zwrotny moment w jego karierze wydarzył się dopiero w załodze Maserati. W 1954 r. reguły mistrzostw świata zmieniły się po raz kolejny: Maserati ponownie znalazł się na czele z 250F, a jego debiutujący model osiągnął natychmiastowe zwycięstwo.

W 1956 roku Formuła 1 stała się areną pojedynku pomiędzy rywalami z Modeny: Ferrari i Maserati. Modena była miastem podzielonym, po połowie oddanym obu producentom.

Po wielkiej wygranej w 1957 r. szereg trudności finansowych zmusił Adolfo Orsi do zamknięcia części jego przemysłowego imperium, w tym dywizji sportowej. To była ogromna strata, ale zwiastowała początek reform i skupienia się wyłącznie na sektorze motoryzacyjnym.

Słynny Juan Manuel Fangio wrócił do Maserati w 1957 roku. Z ośmiu wyścigów Grand Prix, wygrał cztery, które dały mu tytuł Mistrza Świata. Były to wyścigi w Argentynie, Monako, Francji oraz najważniejszy – w Niemczech. Na torze w Nürburgringu w niedzielę 4 sierpnia niezwykły argentyński kierowca zanotował najważniejsze zwycięstwo w swojej karierze - został mistrzem świata po raz piąty i ostatni.

"Biała Dama", jako pierwszy prototyp modelu 3500 GT, była odpowiedzią Maserati na zmiany zachodzące na rynku motoryzacyjnym podczas ekonomicznego boomu. Maserati uruchomił również GTI w 1961 roku. Nawet Szach Persji był pod wrażeniem Białej Damy, ale chciał czegoś jeszcze bardziej ekskluzywnego. Słynny inżynier Giulio Alfieri podjął wyzwanie, umieszczając 8-cylindrowy silnik 450 S w GranTurismo. "Szach Persji" jest nadal uważany za jeden z najlepszych modeli przez kolekcjonerów i historyków samochodów. Z  elementami ze złota i cennego drewna był w tamtych czasach najbardziej ekskluzywnym i luksusowym samochodem na świecie.

Mimo iż Maserati opuścił tor wyścigowy, pragnienie ścigania się pozostało we krwi. W tym czasie inżynier Giulio Alfieri stworzył legendarnego Tipo 60. Znany pod pseudonimem "Birdcage", nie występował w oficjalnych wyścigach pod marką Maserati. Mimo tego, był używany przez najbardziej prestiżowe zespoły wyścigowe. Wygrywał kolejne ważne wyścigi - między innymi zgarnął dwa kolejne zwycięstwa w 1960 i 1961 - w Nürburgring 1000 km, a także inne jeszcze ważniejsze zwycięstwa w USA.

Idea zamontowania silnika wyścigowego Maserati do sedana, została zainicjowana „Commendatore” Orsi przez dziennikarza Gino Racanti. W 1963 roku, podczas Turin Motor Show, Maserati wprowadził świat motoryzacji w zdumienie, pokazując Quattroporte - najszybszego sedana na świecie. W tym samym czasie zaprezentowano też lekki, sportowy i jednocześnie potężny Mistral. Był to pierwszy model Maserati, który nosił nazwę słynnego wiatru.

Sebring ewoluował z modelu 3500 GT. Świeżo po swoim sukcesie na Covent Garden w Londynie, młody tenor z Modeny - Luciano Pavarotii - sprawił sobie model Sebringa. To był początek trwałego związku pomiędzy Maserati a wielkim Maestro.

W połowie lat sześciesiątych o Maserati było także głośno z powodu współpracy ze znanym włoskim projektantem Giorgetto Giugiaro. Jego pierwszy projekt, 8 cylindrowy Ghibli, miał premierę podczas Turin Motor Show w 1966 roku i okazał się natychmiastowym sukcesem. Maserati pierwotnie planował wyprodukować tylko sto takich samochodów, ale dzięki ogromnemu sukcesowi została ona natychmiast podniesiona do 400 sztuk. Ostatecznie okazało się, że ten model był produkowany aż do 1972 roku. Sprzedano 1295 modeli, zarówno w wersji Spyder i Coupe.

Rodzina Orsi postanowiła wprowadzić nową krew do firmy, wybierając na partnera markę Citroën. Firma została przemodelowana pod kątem biznesowym i stała się bardziej zorganizowana dzięki doświadczeniom francuskiego producenta samochodów. W latach siedemdziesiątych miało miejsce wiele innych zmian: rodzina Orsi w końcu się wycofała, a Citroën sprzedał swój udział firmie Gepi, włoskiej firmie państwowej kierowanej przez włosko-argentyńskiego przedsiębiorcę Alejandro De Tomaso.

Słynny projektant Giorgetto Giugiaro stworzył w 1971 roku swoje nowe dzieło - model Bora. Podobnie niezapomniany był Merak, opisywany przez Adolfo Orsi Jr jako "młodsza siostra" Bora. Na Geneva Motor Show w 1972 roku Giugiaro przedstawił futurystycznie wyglądające coupé o nazwie Boomerang. Chociaż nigdy nie wprowadzono go do produkcji, nadal jest uważany za jeden z najbardziej znanych samochodów koncepcyjnych i jeden z najbardziej niedocenionych w całej historii Maserati. Bumerang miał niezwykle futurystyczny wygląd, wyprzedzający ówczesne projekty o dobre kilkanaście lat. Miał śmiałe linie karoserii, która był bardzo niska, szeroka i aerodynamiczna: prawdziwy samochód wyścigowy stworzony na drogi.

W 1978 roku Sandro Pertini, włoski przedstawiciel ruchu oporu, który stał się głową państwa, wybrał Quattroporte Royale jako swój oficjalny samochód. Było tak aż do roku 1985. Prezydent Pertini zawsze jeździł tym modelem, nawet podczas znaczącej wizyty w Maranello, kiedy to Enzo Ferrari odmówił spotkania z prezydenckim Maserati, mając na uwadzę długoletnią rywalizację pomiędzy dwoma sławnymi firmami w Modenie.

Maserati Quattroporte był uważany za synonim elegancji i stylu, do tego stopnia, że pojawił się w wielu filmach popularnych w latach osiemdziesiątych. Sylvester Stallone jako bokser Rocky Balboa wybrał ten model w Rocky III (1982), a David Cronenberg wykorzystał go w dwóch filmach: The Fly (1982) i The Dead Zone (1983).

Biturbo stał się samochodem-ikoną w lat osiemdziesiątych. Dzięki temu stał się najczęściej produkowanym Maserati wszech czasów. W latach 1982-1993 zbudowano około 37 000 sztuk - w wielu wersjach i ewolucjach.

Dla Maserati przyszłość zaczęła się w 1993 roku, gdy firma została przejęta przez Grupę Fiat. Giovanni Agnelli, jako niewiarygodny wizjoner, zrozumiał ogromny potencjał tej wciąż niewielkiej ikony włoskiej doskonałości. Od tego momentu firmą zarządzał Luca di Montezemolo, prezes i dyrektor generalny Ferrari. Okazało się, że partnerstwo między dwoma najbardziej znanymi producentami samochodów w Modenie może przynieść jeszcze więcej sławy niż ich dotychczasowa rywalizacja.

Pierwszym efektem nowego zarządzania Ferrari było ukończenie trwającego projektu: 3200 GT. Coupé zaprojektowanego przez Giorgetto Giugiaro, który został pierwotnie przeznaczony na rynek paryski w 1998 r. Jednak natychmiast stwierdzono, że coupé zostanie zmodernizowane przy użyciu silnika produkowanego w Maranello. Z tego rewolucyjnego pomysłu narodził się Spyder - model, który pozwolił Maserati na powrót do Stanów Zjednoczonych.

Po dwudziestoletniej nieobecności na amerykańskim rynku Maserati powrócił do Stanów Zjednoczonych w 2001 roku. Producent samochodów zdolnych do zdania testów jakości i bezpieczeństwa w Stanach Zjednoczonych był gotowy na nowe wyzwania. To nie przypadek, że powrót ten był obchodzony w wielkim stylu podczas uroczystego wieczoru w Italian American Cancer Foundation. Maserati Spyder, pierwszy prawdziwy Maserati z silnikiem Maranello, został gwiazdą aukcji charytatywnej. Zwycięska oferta w wysokości 130 000 USD została złożona przez włoskiego bankiera, którego firma miała siedziby w Mediolanie i Nowym Jorku.

Pół wieku po premierze pierwszego modelu GranTurismo słynny włoski projektant Pininfarina wrócił, aby stworzyć nowe Quattroporte. Powstanie Quattroporte uzupełniło kolekcję Maserati i spowodowało znaczny wzrost sprzedaży. Quattroporte miało swój drugi moment sławy, gdy kolejny włoski prezydent, Carlo Azeglio Ciampi wybrał go na oficjalny samochód państwowy.

Doskonałe połączenie stylu, sportowych osiągów i komfortu. Sedan z prostymi, eleganckimi liniami, któremu prestiżu dodają wykwintne materiały, z których jest wykonany. Tłoczenia i wyraźnie określone kształty połączone mocnymi liniami, które nadają sylwetce dynamizmu. Szybki i elastyczny podczas jazdy, z wygodnym wnętrzem. Projekt tego samochodu jest podsumowaniem wszystkich doświadczeń wynikających z historii Maserati.

Nowe Maserati Quattroporte. Najświeższe modele Maserati są naprawdę niesamowitymi autami. Zachowując tradycję - Quattroporte nadal ma niepowtarzalną, ponadczasową sylwetkę. Zrealizowany z bardzo nowoczesnym podejściem, łączy w sobie komfortowy charakter limuzyny i duszę auta wyścigowego.