Giovanni Soldini lacht vaak helder en luid maar wordt ook meteen weer ernstig. Kortgeknipte nagels en ruwe, sterke handen, een sigaret in zijn mond en een oorbel in zijn linker oorlel, uitdrukking van zijn rebellerende spirit.
In één oogopslag zie je het ware gelaat van alle piraten uit je kindertijd, snap je de grootspraak van avonturenromans en besef je hoeveel toewijding en diepe kennis nodig zijn voor de rol, de verantwoordelijkheid die op de schouders rust van een kapitein, een zeevaarder. Terwijl je dit bedenkt, hoor je de Schipper zijn bevelen roepen.
Dit is een reis van snelheid en technologie naar en in het hart van de energie die oprijst uit en neerdaalt in de natuur zoals een naald op en neer gaat in stof of zoals een dolfijn de Middellandse zee doorklieft. De mens is echter ouder dan de machines die hij voor land en water bouwt: een 300.000-jaar oud technologisch wonder dat alleen al met zijn verbeelding ruimte en tijd hybride kan maken. Een wezen dat louter met de kracht van zijn kennis de intieme relatie tussen de dingen aanvoelt.
Het eerste wat je dus moet doen voordat je vertrekt, is jezelf zien als een hybride wezen, een kustlijn, het breekpunt van natuurelementen die eeuwig onstabiele bewegingen maken tussen zee en land. Op één en hetzelfde ogenblik, tegelijkertijd.
Beeld je nu in dat de Schipper tegelijkertijd land en zee kiest en dan vertrekt. En dat jij hem vergezelt.
